Dit gedicht is genomineerd voor de MELOPEE POËZIEPRIJS 2023
terugkomst
hoe hij bij terugkomst eerst de moestuin met sluier
zijn hoofd gebogen over het kapotte pad
ik laat het zo
de achtertuin met twee ligstoelen van riet
een blauw glas met regen
de wilde bloemen, zijn levende bloemen om het gras
ze zingen
dan pas mij begroet met een groot saluut alsof hij weer gaat
het wilde stoot ons voor de kop
van ons huis waar de meubels met hun bek open
de vloeren zomerkoel
geen liggen niet liggen nu, maar staand tegen de muur
paren zegt hij, hij zegt woorden die het moment niet verstaan
op deze namiddagen die naar vuur ruiken
naar later, als de moestuin zwart, het pad in gebed
het lege riet, zijn bloemen die ondergronds zwijgen
hij blijft buiten tot het mannelijke me verstoot
maar in de nacht laat ik alle deuren open
en slaapt een mes op mijn hart
Het Het Liegend Konijn 2022, p 118
Stemmen op het gedicht voor de MELOPEE PUBLIEKSPRIJS 2023 kan via:
https://www.laarne.be/laarne-als-poeziegemeente